لیزر درمانی

لیزر که در واقع یک نوع نور می‌باشد یک اشعه با انرژی فراوان است که به طور انتخابی، بر حسب خصوصیات فیزیکی آن، می‌تواند انرژی خود را به بافت‌های مختلف منتقل کند و باعث ایجاد تاثیرات مختلف در بافت‌های مختلف بشود. این مدالیته درمانی امروزه به طور بسیار وسیعی درحیطه طب فیزیکی و توانبخشی، ارتوپدی و پزشکی ورزشی جهت تسریع در درمان ضایعات سیستم عضلانی – اسکلتی استفاده می‌شود.

لیزر درمانی باعث کاهش درد و التهاب بافت و همچنین تسریع بازسازی بافتی می‌شود و به خصوص در قسمت‌هایی از بدن که سطحی‌تر هستند کاربرد و اثربخشی بهتری دارد. این تغییرات در سطح سلولی هم اعمال می‌شوند و باعث ایجاد گرمای عمقی و آزادسازی ATP به عنوان منبع انرژی سلولی و همچنین مواد شیمیایی دیگر می‌شود. بدین ترتیب تابش لیزر بر بافت آسیب دیده باعث افزایش جریان خون و انرژی و تسهیل و تسریع روند بازسازی بافت می‌شود.

لیزرها انواع متفاوت و وسیعی با کاربردهای گوناگون دارند و انواع بسیار پرتوان آن در جراحی‌ها استفاده می‌گردد و لیزهای کم توان و نسبتا کم توان (که در حیطه طب فیزیکی به لیزرهای پرتوان مشهور هستند) در طب فیزیکی کاربرد وسیعی جهت درمان بیماری‌های مختلف دارند که شامل، دردهای عضلانی اسکلتی، کشیدگی‌ها والتهاب‌های تاندونی، آسیب اعصاب محیطی، آرتروز، دیسک‌های کمر و گردن، دردهای شانه، بازتوانی بعد از جراحی‌های ارتوپدی و … است. این درمان غیرتهاجمی و بی‌خطر است که می‌تواند بدون آسیب بافتی باعث ایجاد اثرات درمانی شگرف در بافت در مدت زمان کم بشود.

لیزرها بر اساس طول موج و قدرت خروجی انواع مختلفی دارند که متاسفانه می‌توانند لیزرهای بی‌کیفیت و کم اثری باشند زیرا خصوصیات فیزیکی لیزر (شامل طول موج و قدرت و نوع تابش) در عمق نفوذ و اثرات درمانی تاثیر مستقیم دارد. متاسفانه دستگاه‌های لیزر با اثر بخشی بسیار ضعیف به طور شایع مورد استفاده قرار می‌گیرند که به علت بی‌اثر بودن آن باعث ایجاد بدبینی به درمان با لیزر می‌شود.

باید توجه داشت که لیزر هم صرفا یک وسیله درمانی است که بعد از “تشخیص” صحیح، به پزشک متخصص طب فیزیکی در جهت درمان بیمار کمک می‌کند، به عبارت دیگر استفاده بی‌هدف آن و بدون پایه تشخیصی درست هدر دادن وقت و هزینه است.

تعداد جلسات و دوز تابش توسط پزشک متخصص تعیین می‌گردد و جلسات می‌تواند بر حسب شدت و زمان ضایعه روزانه و یا دو تا سه بار در هفته باشند و بهبود در طول زمان بارز خواهد بود، بنابراین در جلسات ابتدایی نباید در مورد اثربخشی آن قضاوت نمود. مدت زمان هر جلسه بسته به شدت و نوع بیماری و همچنین توان و کیفیت خروجی دستگاه مورد استفاده متغیر می‌باشد ولی معمولا بین ده تا بیست دقیقه خواهد بود.

شایان ذکر است استفاده از این روش درمانی مفید بیمار و پزشک را از دیگر روش‌های درمان و بازتوانی بی‌نیاز نمی‌کند و بر حسب مورد باید مورد استفاده قرار بگیرند.